เกมชีวิต

เนื้อเรื่อง

เกมชีวิต



          ชีวิต จะประกอบเป็นชีวิตได้ต้องอาศัยปัจจัยหลายอย่าง ขั้นแรกเริ่มต้องมีการนำเชื้อชีวิตเข้าไปรวมตัวกับไข่ที่สุกได้ที่ภายในรังไข่ แต่การที่จะปฏิสนธิได้นั้น เชื้อชีวิตจำนวนมากมายหลายล้านๆชีวิต ต้องแก่งแย่งแข่งขันกันเองเพื่อความเป็นหนึ่ง เพื่อความอยู่รอด เพื่อเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ดังคำที่เคยมีผู้กล่าวไว้ว่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นที่จะเป็นผู้อยู่รอด ดังนั้นชีวิตทุกชีวิตจึงมีการดิ้นรนต่อสู้ตั้งแต่ยังไม่ได้ปฏิสนธิ เพื่อจะได้เป็นหนึ่งเดียวที่มีโอกาสอยู่รอด และเติบโตเพื่อจะได้ดิ้นรน ต่อสู้แข่งขันต่อไป



        เมื่อชีวิตได้อุบัติขึ้น การแก่งแย่งแข่งขันยังเป็นสิ่งหอมหวานที่ดึงดูดใจสัตว์โลกทุกผู้ทุกนาม และทุกเผ่าพันธุ์ และด้วยความสามารถและสติปัญญาที่แตกต่างกันทำให้ชีวิตเหล่านั้นมีวิธีการที่จะแข่งขัน และยื้อแย่งสิ่งต่างๆเพื่อให้ตนได้เป็นผู้ที่อยู่รอด อย่างสัตว์ก็มีการแก่งแย่งแข่งขันทั้ง ที่อยู่อาศัย คู่ครอง อาหาร แม้กระทั่งชีวิต เพื่อให้เป็นผู้ที่รอด ผู้ที่อ่อนแอกว่าย่อมพ่ายแพ้ ซึ่งความพ่ายแพ้นั้นอาจจะถึงขั้นที่ไม่สามารถรักษาชีวิตของตนเอาไว้ได้ จึงเห็นได้ว่าผู้ชนะหรือผู้รอดชีวิตนั้นจำเป็นที่จะต้องเดินย่ำกองกระดูกของผู้แพ้อยู่ร่ำไป ซึ่งสิ่งมีชีวิตในโลกของเรานี้เห็นเป็นเรื่องธรรมดาโลก เป็นเรื่องปกติ เพราะกฎแห่งธรรมชาตินั้นยังคงอยู่ ผู้ชนะเท่านั้นที่มีสิทธิที่จะมีชีวิตอยู่



        มนุษย์เองก็มีแก่งแย่งแข่งขันกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน แม้ว่ารูปแบบและจุดประสงค์จะเปลี่ยนแปลงไป แต่สมรภูมิแห่งการครอบครองความเป็นหนึ่งยังคงอยู่ไม่เคยเปลี่ยน ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนแปลงไปอีกกี่ร้อย กี่พันปี มนุษย์ต่างหวังครอบครองความเป็นใหญ่ให้กับตัวเอง และยกตนว่าเป็นสัตว์ประเสริฐเพียงแค่มีมันสมองที่ซับซ้อนและฉลาดล้ำมากกว่าปลาทองไปไม่กี่มากน้อยเท่านั้น สงคราม อำนาจ เผ่าพันธุ์ ศาสนา ภาษา วัฒนธรรม ลัทธิ น่านิยม การดำเนินชีวิต ศักดิ์ศรี ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนถูกนำมาเป็นข้ออ้างในการนำมาประหัตประหารกัน เหยียบย่ำซึ่งกันและกัน เพราะทุกสิ่งเป็นสิ่งสมมุติที่ถูกสร้างขึ้นจากคนรุ่นก่อนประวัติศาสตร์อันโด่งดังทั้งหลายจะจารึกไว้



          ยามที่ความเจริญทางด้านวัตถุกำลังเจริญก้าวหน้า จิตใจของคนก็ยิ่งเสื่อมถอย นับถือสิ่งจอมปลอมและกระทำตนไม่เข้าท่ามากยิ่งขึ้น ทำให้ร่างกายที่แย่งชิงมาอย่างยากลำบากนั้นต้องแปดเปื้อนโสมมไป จิตใจก็บ่มเพาะความชั่วร้ายเลวทราม และปล่อยให้จิตสำนึกนั้นหลงงมงามไปกับภาพลวงต่างๆที่สร้างขึ้นเอาเองทั้งสิ้น ทั้งๆที่ตอนมาจากเชื้อชีวิตเล็กๆนั้นมันแสนว่างเปล่า จุดหมายเพียงแค่มีโอกาสที่จะมีชีวิต แต่เมื่อมีชีวิตแล้วกลับใช้ชีวิตกันอย่างไร้ค่า และหลงอยู่ในวังวนของสิ่งชั่วร้าย และความหอมหวานของการแก่งแย่งชิงดี หวังเพียงรสชาติอันหอมหวลของชัยชนะที่ต้องเหยียบย่ำลงไปบนซากศพของเพื่อนร่วมโลกนับหมื่น นับแสน มากมายจนนับได้ไม่ถ้วน



        ถ้าชีวิตหนึ่งของมนุษย์เป็นเพียงตัวหมากตัวหนึ่งของสิ่งที่เราเรียกว่าพระเจ้า ซึ่งเราไม่อาจจะคาดเดาได้เลยว่าพระเจ้าหรือฑูตแห่งความดีงามทั้งหลายทั้งปวงนั้นจะมีจริง ถ้าเราพิจารณาการกระทำของสิ่งต่างๆบนโลกอันแสนสวยงามที่แอบซ่อนความโสมมได้อย่างมิดชิดใบนี้แล้ว สิ่งนั้น….สิ่งที่สร้างเชื้อชีวิตต่างๆขึ้นมานั้นอาจจะเป็นซาตานก็ได้ใครจะไปรู้ ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่ถูกสมมุติอีกเช่นกัน มีใครตอบได้ว่าจักรวาลนี้ทำไมถึงมีอยู่ ทุกสิ่งเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตาและดับสูญ ไม่มีสิ่งใดเป็นนิรันดร แม้แต่ชีวิตต่างๆของผู้ชนะที่แย่งชิงและเฝ้ารักษามาอย่างยากลำบาก แต่เมื่อถึง ณ เวลาหนึ่งก็ต้องดับสูญลงไปเช่นกัน



        แล้วชีวิตของคุณล่ะ เต็มไปด้วยการแก่งแย่งแข่งขันหรือเปล่า ตั้งแต่เริ่มเกิดมา คุณต้องแย่งกันเกิดกับเชื้อชีวิตมากมายที่อาจจะเป็นพี่หรือน้องของคุณหรือไม่? เมื่อได้ลืมตาดูโลกขึ้นมาแล้วคุณได้ยื้อแย่งชีวิตต่างๆของสิ่งมีชีวิตอื่นๆ เพื่อมาต่อให้กับชีวิตของคุณเองบ้างมั้ย? ตอนที่คุณเรียนคุณต้องแข่งกันเพื่อให้รู้ว่าตัวเองเรียนเก่งหรือเปล่า กระทั่งตอนคุณทำงานคุณจะต้องเข้าไปสมัครเพื่อสอบแข่งขันเข้าทำงานกับคนอื่นๆบ้างมั้ย แล้วสิ่งอื่นๆที่นอกเหนือไปจากนี้ล่ะ ทั้งเรื่องชีวิต เรื่องรัก เรื่องงาน เรื่องประเทศชาติฯลฯ คุณสามารถนับได้ถ้วนมั้ยกับการแก่งแย่งแข่งขันที่คุณเผชิญมาตั้งแต่เริ่มเป็นเชื้อชีวิตจนถึงขณะนี้



        ชีวิตของคุณและสิ่งต่างๆเป็นเพียงแค่เกมๆหนึ่งเท่านั้น เป็นเกมที่ดำเนินไปอย่างไม่สิ้นสุด เมื่อเกมของคุณจบลง ก็มีคนใหม่ๆ ชีวิตใหม่ๆมาเล่นต่อไป เพื่อสร้างความบันเทิงให้โลกอันแสนวิปริตใบนี้ได้ก้าวเดินต่อไป ไม่ว่าพระเจ้า ซาตาน หรือตัวคุณจะเป็นผู้กำหนด แต่มันก็เป็นเพียงแค่เกมที่ไร้จุดสิ้นสุดของความกระหายอยากเท่านั้น เพราะมันเป็นเกมแงชีวิตที่ต้องใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน.




                                                                The End


February 10,2005 -->> JAJA : Writer